انواع املاء 


۱- املای مشورتی:
در مواقعی که شاگردی ضعیف است و در املا پیشرفت چندانی ندارد، می‌توان در هنگام دیکته، دانش‌آموز ضعیف را کنار دانش‌آموز قوی نشاند تا بعضی از لغات را که برایش مشکل است، با مشورت بنویسد. در نتیجه دانش‌آموز ضعیف، هم آن لغت را به خوبی به ذهن می‌سپارد و هم با افت درست نویسی به طور مکرر مواجه نمی‌شود. البته این روش نباید به طور مکرر یا همیشگی باشد.

۲- املای ویرایشی:
در هنگام تصحیح کردن املا، معلم شکل  صحیح لغات را نمی‌نویسد تا دانش‌آموزان خودشان شکل درست لغات را از کتاب پیدا ‌کنند و بعد ما به آن املا بازخورد می‌دهیم. یعنی، ابتدا دور کلمات اشتباه خط می‌کشیم و صحیح آن را بچه‌ها می‌نویسند و ما به صحیح نوشتن آنها بازخورد می‌دهیم.

۳- املای کل خوانی:
معلم بهتر است متن دیکته را قبل از املا برای بچه‌ها بخواند، ولی بچه‌ها چیزی ننویسند و تنها گوش دهند. بعد از املا هم باید متن مجدداً خوانده شود، یعنی در هر املا، کل متن باید سه بار خوانده شود.